“We give God a name.
We
then equate God with the name we have given him,
and in doing so we make
ourselves, in effect, God’s God.
Instead of acknowledging God as the source of
our identity and existence,
we make ourselves the self-proclaimed source of
God’s identity.
God then becomes the one made in our image and likeness.
Those engaged in the
undertaking of naming God
see themselves as participating in a holy work.
They
are the God-definers, the definition makers.”
- James Finley
Wat ek hier skryf volg na aanleiding van 'n vorige bloginskrywing (Sien If God would go on a Sick Leave: A Poem of Peace)
'n Kort uiteensetting van my belewenis van die gedig:
Jerusalem is die stad waar die 3 groot monoteïstiese godsdienste, Judaïsme, Christendom en Islam deur die geskiedenis en geloofsoortuigings op een plek bymekaargebring is. Op unieke maniere sien elk van die gelowe die stad as onlosmaaklik en ononderhandelbaar deel van hul geloof.
Ironies genoeg is dit ook die plek waar daar te midde van al die gebede wat opklink en heiligdomme wat besoek word van die grootste vyandigheid en politieke struwelings tans in die wêreld voorkom.
Vir Rabbi Klein lê die kern van die probleem in elk van die groepe se beslaglegging op God en hul weiering om van geloofstandpunte af te sien. Elkeen voel geregtig op en geregverdig in hul sienings.
Die oplossing, so dink sy hardop, sou wees indien God uit die prentjie gehaal kon word. Dit sou as’t ware die vonk uit die kruitvat verwyder en die verskillende partye sou mekaar nie as godsdienstige teenstaanders sien nie, maar doodgewoon as medemense vir wie daar veel groter wedersydse begrip sal wees. As dit is wat dit sou vra om ‘n einde aan die eeue-oue stryd en bloedvergieting te bring, dan is die afwesigheid van God ‘n klein prys om te betaal.
Mens moet die hele tyd in gedagte hou dat hierdie ‘n gedig in die vorm van ‘n gebed is. Dis nie die woorde van iemand wat apaties of onverskillig teenoor God staan nie. Sy praat juis mét Hom oor hierdie netelige kwessie. En soos ek die Bybel lees, glo ek dat sy en God eintlik op dieselfde bladsy is. God sou selfs bereid wees om dit te doen as die mense Hom nie so ingetrek en geannekseer het nie.
Hierdie is ook die woorde van ‘n vrou wat só moeg is vir al die onmin en tragedie wat godsdienstige onverdraagsaamheid bring dat sy selfs oplossings sal oorweeg wat by eerste aanskoue as godslasterlik mag oorkom.
Zoë Klein praat met God, maar wat sy sê is veel meer vir die ore van die 3 geloofstradisies bedoel. Dit vra van hulle om na hul prentjie van God te kyk. Hulle kan so besig wees om elk hul eie God te verdedig en dinge vir en namens Hom toe te eien dat ‘n totaal skewe beeld van Hom gevorm word. In die proses word soveel pyn en ellende veroorsaak en rig hulle oneindig meer skade aan as wat hulle God enigsins ‘n guns doen.
Die probleem lê dus nie by God nie, maar by mense se beeld van God en wat hulle dink Hy verwag. God moet nie op siekverlof gaan nie; van Godsbeelde moet afgesien word. Vandaar Meister Eckhart se opmerking: “God is groter as God.”
George
Ek verstaan. Dankie.
ReplyDeleteHallo George, wat 'n wonderlike gedig, en wat 'n wonderlike lesing daarvan. Dankie! Daar is net 'n klein glipsie: Rabbi Zoë Klein is 'n vrou.
ReplyDeleteHallo Magdaleen. Sien jy nou waarom ek aan jou klou soos 'n neet? Dis inderdaad 'n geval van: Swak Piketberg! Ek moes doodseker gemaak het wie die Rabbi Zoë Klein is. Ek het die pragtige gedig gevind en AANGENEEM (baie groot fout en 'n lewensreël wat ek probeer volg - moenie net aanneem nie) dat daar nie vroulike rabbi's is nie. Wil jy nou meer! Ek het intussen gaan kyk - 'n interessante vrou. Waaroor ek op die koop toe bly is is dat ek haar nou as 'n moderne Joodse religieuse skrywer ontdek het. Ek glo ons kan soveel uit die Joodse tradisie leer en is op soek na meer van hierdie Joodse skrywers. Nogmaals dankie - ek maak my fout in my stuk reg.
ReplyDelete