Skip to main content

Gemaak pas

*


Stefan is een van Johan se werkers wat soggens die beeste melk. Ons het die weelde om dan, sonder dat ons hoef te bekommer oor voer of beeste aanjaag, koei-warm melk uit die kan te gaan skep.

Een oggend dra ek 'n paar ou tekkies van my saam met ons beker af melkery toe.

"This is a size 8, Stefan. Do you think you can use them? What size are you?"

Met groot belangstelling word die skoene by my gevat en van alle kante bekyk.

"I wear a size 9," sê hy, "or 8..."

Die waterskoene word uitgetrek en die tekkies aangepas. Vir 'n rukkie staan hy doodstil met sy oë stip teen die een muur asof hy sy brein kans gee om wat daar onder gebeur ordentlik te registreer. Dan skielik stamp hy elk van sy voete met die "nuwe" tekkies aan hard op die grond.

"Yes, they fit," kondig hy met 'n breë glimlag aan.

Met my vol beker melk loop ek terug huis toe en dink aan Dalene Matthee se Fiela se Kind. Wanneer Elias en Barta dorp toe gaan om die kind wat in die Langkloof gekry is te gaan uitken, probeer hulle so netjies as moontlik lyk om 'n goeie indruk te skep. Barta leen selfs 'n paar skoene by haar buurvrou Malie, maar dis te groot vir haar en dit flap aan haar voete met elke tree wat sy gee. Hoogs geïrriteerd laat Elias haar sit. Hy trek die skoene uit, pluk gras aan die kant van die pad en bondel dit voor in die skoene tot hulle Barta pas en sy siel kan rus.

Om een of ander rede het iets wat Joan Kruger jare gelede in 'n Rooi Rose geskryf het my nog altyd bygebly. Sy het vertel van haar pa wat arm grootgeword het en as jongman 'n paar skoene gekry het. Dit was te groot vir hom, maar het gepas.

"Want" het sy gesê, "'n arm mens het nie size nie."

Die minste wat ek onder die omstandighede vir Stefan kan doen is om 'n nommer 8 te dra. En selfs dit hoop ek sal my vergewe word.


George




* Source: http://walpapperde.blogspot.co.za/2015/02/35-best-shoes-hd-wallpapers.html





Comments

Popular posts from this blog

Vanuit Die Restory - Gesprekke Tussen Reisgenote (110)

Die Week Na 'n Dood Sebastien op sy gelukkigste - by water, besig om vis te vang Die Gesprek Elemente Uit Die Gesprek Musiek Sebastien het altyd gesê, "I like old music.' Hy het. Billy Joel se Piano Man  was vir baie lank die ringtone op sy foon. Dat ons só gelukkig kan wees, dankie Sebas. George & Matilda  

Vanuit Die Restory / From The Restory (135)

  Onlangse Oorsig / Recent Summary  Foto's Van Onlangse Gebeure / Pictures Of Recent Events 'n Huis opgeknap en geverf met 'n nuwe badkamer, die koms van lente en reën, retreats, die CMR se breimarathon, aanbied en afsluiting van die Verfrissingskursus in geestelike begeleiding, bywoon van ons kleindogter Ariana se gradeplegtigheid ("Nee Oupa, dis 'n gradige plegtigheid!") voordat sy volgende jaar grootskool toe gaan. A house renovated and painted with a new bathroom, the arrival of spring and rain, retreats, the CMR's knitting marathon, presenting and finishing the Refresher course in spiritual guidance, attending our granddaughter Ariana's graduation before she goes to big school next year. Klank / Sound Die klank van sagte reën na die storm is op baie vlakke nou gepas. The sound of gentle rain after the storm is now appropriate on many levels. Met ons liefde, soos altyd. With our love, as always. George & Matilda

Vanuit Die Restory - Gesprekke Tussen Reisgenote (120)

Skuld as Motivering Die Gesprek Elemente Uit Die Gesprek ~ ❖ ~ "I am convinced that guilt and shame are never from God. They are merely the defenses of the False Self as it is shocked at its own poverty — the defenses of a little man who wants to be a big man. God leads by compassion toward the soul, never by condemnation. If God would relate to us by severity and punitiveness, God would only be giving us permission to do the same (which is tragically, due to our mistaken images of God, exactly what has happened!)." Richard Rohr                 ~ ❖ ~ "It is about as hard to absolve yourself of your own guilt as it is to sit in your own lap. Wrongdoing sparks guilt sparks wrongdoing ad nauseam, and we all try to disguise the grim process from both ourselves and everybody else. In order to break the circuit we need friends before whom we can put aside the disguise, trusting that when they see us for what we fully are, they won't run away screaming with, if nothing wors