Vanuit Die Restory - Gesprekke Tussen Reisgenote (145)

 

God, En Die Plek Waar Ek Bly

Ons stemme is só dik en krapperig van erge verkoues dat ons nie hierdie week 'n opname kon doen nie.

Ons hoop egter om steeds reg te laat geskied aan hierdie belangrike tema van die plek waar ons bly, ons huis, werf, omgewing, ons spasie, waar dit ook al is, as die ruimte waar God beleef word. Waar God is. Hoe meer intiem ons met hierdie spasie in al sy skakerings en seisoene betrokke raak, hoe intiemer raak die band met God.

Wallace Stevens het by geleentheid gesê:

"We live in the description of a place and not in the place itself."

Dit kan nie net 'n bolangse belewenis, 'n beskrywing, wees nie. Ons moet tussen die weefsels van ons plek ingaan. 'n Rusbank-benadering gaan nie die ding doen nie. Die belewenis en ontdekking moet op grondvlak gedoen word: Waar slaan die biesiegras uit na die baie reën? Die Swartsperwers was vanjaar stil. Hoekom? Het enigiemand 'n idee hoeveel grasspesies daar is? Hoekom borrel die fonteine juis op daardie plekke aan die voet van Tafelkop uit?

Wendell Berry is in hierdie dinge 'n belangrike gids. Sy wysheid lei ons in 'n aardse, ruim spiritualiteit in.

Hope

then to belong to your place by your own knowledge

of what it is that no other place is, and by

your caring for it as you care for no other place, this

place that you belong to though it is not yours,

Dis waaroor ons sou praat sou ons kon praat. 

 

 

Ons sluit af met hierdie gebed van Teilhard de Chardin:

God must be as vast as the Universe

and as warm as a human heart,

and incomparably more besides.

This is all we can say.

Met ons liefde.

George & Matilda